کاربست الگوی مدیریت‌گرا (سیپ CIPP) در ارزشیابی نظام آموزشی شهرسازی ایران

امروزه تحصیلات دانشگاهی در همه­ی رشته­ها از ملزومات اجتناب­ناپذیر به منظور توسعه کشورها محسوب و پیدایش و توسعه­ی هر رشته­ای در ارتباط تنگاتنگ با آموزش و تعلیم افرادی است که بتوان آنها را پرورش داد. ماهیت میان رشته­ای شهرسازی، آموزش در آن با چالش­های اساسی مواجه است، بطوریکه محتوای آموزشی آن می­بایست متناسب با زمان و مکان تفاوت پیدا کند. با توجه به نوپایی این رشته و اهمیت نظام آموزشی در آن به ویژه در کشورمان، ارزشیابی نظام آموزشی شهرسازی ضرورتی اجتناب­ناپذیر بوده و بر همین مبنا الگوهای ارزشیابی متعددی ایجاد شده که با توجه به اهداف و ویژگی­های پژوهش، الگوی مدیریت­گرا (سیپ) به عنوان الگوی اصلی پژوهش انتخاب شده است. تاکید اصلی این الگو بر اثر بخشی سیستم آموزشی و تعیین میزان اثر هر یک از شاخص­ها  بوده و بر پایه­ی دیدگاه سیستمی قرار دارد و شامل ارزیابی زمینه، ارزیابی درونداد، ارزیابی فرآیند و ارزیابی برونداد می­باشد. این ارزیابی میتواند بر تمامی اجزا صورت گیرد تا شناخت بهتری از محتوای آموزشی صورت گیرد. بر همین اساس لازم است شاخص­های نظام آموزشی شهرسازی در قالب الگوی ارزشیابی مدیریت­گرا (سیپ) استخراج و در نمونه آماری سنجیده شود. بر­ مبنای این رویکرد، نوع پژوهش، کاربردی- توسعه­ای و از نظر ماهیت، توصیفی و تحلیلی می­باشد و در گردآوری داده­ها از روش کتابخانه­ای، مصاحبه و پرسشنامه استفاده و روش تحلیل داده­ها با کمک تحلیل محتوا، وزن­دهی نوسانی و تصمیم­گیری چندشاخصه در برنامه­ی SPSS نهایی گردید. به­منظور تعیین روایی نیز از قضاوت اساتید و نخبگان استفاده و میزان پایایی پرسشنامه از طریق آلفای کرونباخ سنجیده شد. نتایج و یافته­های پژوهش نشان داد که نظام آموزشی شهرسازی ایران در جایگاهی پایین­تر از سطح متوسط قرار داشته و این امر ضرورت انجام تغییرات در نظام آموزشی شهرسازی را نمایان می­سازد.